Inspirations....

Give me strength and lead me to victory....

It's nice to know that when you wake up each morning you have an inspiration to look forward to... May it be a person, a thing, or even a being that can't be seen, we're always motivated to climb out of our beds and do the things we must accomplish for the day. It feeds the necessity of our mind, body and soul.

Inspirations give us the extra boost we need to keep up with this fast paced life we live in. It's the thing that drives us to excel, work harder and at the same time become better individuals. But what if we suddenly lost that inspiration? What if we unknowingly forgot or even disregarded such? What would happen to us and how would we view the world around us?

As absurd as it may seem, we do sometimes lose our inspirations... Many times have I seen people falter and faded into corners of rooms, crying their hearts out or even staring at the skies asking the one up above the question...Why??? May it be a special someone, a parent, sibling, relative or any other thing that makes us feel invincible. Once we lose such, we feel ultimately vulnerable to the things around us. We lose our appetite for success and our willingness to move on...

I guess time can only tell how to heal such wounds and take away all our inhibitions. We can't really say how long or how fast one can heal through his or her losses. All I know is that accepting that somethings are meant to be lost is easier than not letting go of the thing we already lost.

Being stubborn won't bring us out of our corners, instead it will only rot us and give us more reasons to think that we are useless...

Kaboom!

Chukoy: Da bouncing baby boy….

Testing... Testing...

"Ang panimula"

Isang gabi...

Sa isang di kalayuang siyudad ng Lungsod Quezon…

Isang ina ang naghihirap upang isilang sa mundong ito ang isang sanggol…

Isang ama ang taimtim na naghihintay ng isang anak…

At isang nurse ang kating kati nang kumamot ng kanyang pwet… Dahil hindi ito naghugas…. (Yuck!)

Sa kalagitnaan ng malamig na gabi ay taimtim na nagcoconcentrate ang mga doktor upang mailabas ang isang sanggol sa sinapupunan ng kanyang ina. Di nila namalayan na pitong oras na silang nasa delivery room para mailabas lang ang sanggol na ito… Hindi naman maselan ang pagbubuntis ng ina… At mukhang hindi naman kakaiba ang sanggol na ito sa iba pang sanggol na naisilang na sa mundo…

Subalit, hirap na hirap ang mga doctor upang mailabas ang bata….

Nasubukan na nila ang lahat…

Ngunit hindi pa rin nila mailabas ang bata…

Doktor Bulibuli: Doc! Anu kayang problema neto?! Kamusta naman at kanina pa tayo nandito! Akala ko ba normal delivery lang to?

Doktor Tamana: Be patient… Konti na lang at mailalabas na natin ng maayos ang bata. Actually nailabas ko na ang buong katawan ng bata… Pero may isa pang problema….

Doktor Bulibuli: Problema? Doc, we’ve done everything we could… I suggest hiwaan na natin ang “thingy” ni mommy para makalabas na ang ibang parts ng bata!

Doktor Tamana: *PaaaaaK!* (Sinampal ni Doktor Tamana si Bulibuli). How dare you call yourself a doctor! Maghulus dili ka nga! Hindi ko bibiyakin ang “thingy” ng pasyente para lang makauwi na tayo at makipagdate ka sa bakla mong boyfriend! Palibhasa wala kang pek*** kaya di mo naiintindihan kung gaano kaimportante nito! Paano na lang ang kaligayahan ni mister pag pinalaki pa natin ang butas dito?

Doktor Bulibuli: *Bulong* Mayroon pa naming pwet si misis para pasukan ng tubo e…

Doktor Tamana: Anung sabi mo?!

Doktor Bulibuli: Wala doc! Sabi ko palabas na yung bata… Ay! Teka! Lumalabas na nga yung bata! Pero bakit ganun, bakit yung….

Doktor Tamana: Diba sabi ko sayo kanina lumabas na ang whole body ng bata…. Tanging ang itlog na lamang nya ang naipit sa peks ni mommy! Mahusay at gumana ang nilagay kong pampaalis ng maga! Tagumpay!

Doktor Bulibuli: Pampaalis ng maga? Teka anung gamut ang ginamit nyo?

Doktor Tamana: *Sabay batok sa bading na doctor* Tanga! Ever heard of Caladryl?! Duh?!

Chukoy: *Iyak* Uwaaaaah! Uwaaaaah! (Potah, duguan pa ko dito!)

Doktor Tamana: Ay teka, asikasuhin na muna natin to! Mamaya ka na makipagharutan at gawin mo muna ang trabaho mo!

Doktor Bulibuli: Yes sir!

Dali dali ang dalawang gung-gong na doktor sa paglilinis sa bagong panganak na bata! Kapansin pansin ang paglilinis ni Doktor Bulibuli sa Itlog na bata. Aniya ay parang aliw na aliw ito at sinasariwa ang alaala ng kanyang nakaraan…

Doktor Bulibuli: *Buntung-hininga* Haaaayyyy….

Doktor Tamana: *Batok kay Bulibuli* Hoy! Baklang toh! Bakit kanina mo pa kinakapa yang itlog ng bata! Mahiya ka naman! Sanggol pa lang yan minomolestya mo na ah!

Doktor Bulibuli: Gaga! Para kasing may kakaiba sa balls nung bata oh! Para kasing ma-goma yung texture! It doesn’t seem normal! Parang made of rubber ang balls nya pag hinahawakan ko….

Doktor Tamana: *Batok kay Bulibuli* Tanga ka ba! E naka gloves ka kaya! Syempre mafifill mo na parang goma yung itlog nung bata! Bobo!

Doktor Bulibuli: Aba teka! Nakakarami ka na ha! Hindi porque boss kita dito ay din na kita papatulan! Tanggapin mo toh! *Sabunot kay Tamana*

Habang nagsasabunutan ang dalawang ungas na doctor ay tahimik na nahihimbing ang sanggol….

Di alintana ang ingay ng kanyang bagong mundo…

Patuloy ito sa kanyang pagtulog….

Di batid may espesyal syang gagampanan sa mundo…

Ang magbigay ligaya sa lahat…

Itutuloy…

Kaboom!

Ryan vs. Dorkman 2

Aba e akalain mo at may sequel pa....

Astig talaga ng fight scenes. Too bad walang story pero hanep pa rin sa mga effects.

Choices....

Life is a succession of choices.....

As true as it sounds, choices are the things that put us to where we are right now. As difficult to make, it is the determining factor as to whether we will succeed in the future or not. The small choices we make right now might make a big difference in our future, as well as for others.

Choices are pretty hard to make. Yes, I know that there are a lot of options given to us readily available for us to choose. But if we think about it, it's a pretty complicated thing. You see if we carelessly chose one option over the other, it might lead to our demise, or better yet failure. Then again, it might also lead us to success. So it's always best for us to study the situation, analyze the possible results and readily make a solid choice and stick to it.

Now here comes the catch, what if we had to make a choice immediately. For example, we didn't have the time to think for a feasibly beneficial choice for us. What do we do then? Do we go for it? Or we stick to being analytical and start weighing the options first before doing anything else.

If I were to be asked with this question, I'd probably take the plunge... You see, inevitably in this lifetime, we will be bound to discover both success and failure. If there was no time to think of a good choice, it's better to take a plunge and go with your instincts. Needless to say, follow what you think is right, if your wrong, then you'll always have the chance to try again. It's just like proposing to somebody, you'll always try and take the plunge. You'll be clueless as to what will happen next. If you're turned down, you'll spend a couple of weeks drowning your self in booze and sinking yourself in humiliation. But I'm sure, it will pass and eventually you'll move on. If you get accepted, you'll have the most wonderful feeling in the world. Being loved! If you weighed down the options, I'll guess that people will choose the latter.

Of course, it takes both guts and will to make the choice you really want. Just follow your instincts and I'm sure that you'll eventually get what you want. If you don't get it, we'll there's always a chance for us to try again.

In our lifetime, only those people who give up are the ones who don't get what they want to get. The rest who suffer failure and try again are the courageous ones who will eventually get what they desire in due time...


Kaboom!

VJ Wanna be gone wild!

Aba e, kung gusto mong mag-audition bilang isang VJ, wag mong tularan ang isang toh!

Mas matino pa mag-english ang kuya kong may down syndrome kaysa lalakeng toh!

Hay naku.... Nampucha, sana nagtagalog na lang sya at di sya napahiya sa harap ng kamera!

Let's go to the bitches! Mmmmmm.... Bikinis..... Hehehehe.....

Ryan vs. Dorkman

Ever heard of this one?

Cool fights scenes that were Star Wars inspired!

Ang galing ng nag choreograph neto!

Gising Taxi!

Masarap sumakay ng taxi lalo na kung madaling araw! Mahirap na kasing umuwi at magcommute ng mga around 1 or 2 am. Kung kaya naman hanap nating mga motorista ang mga taxi para tayo ay makauwing maginhawa at ligtas.

Ngunit paano na lamang kung ang taxing nasakyan mo ang magdadala pa sa iyo sa kapahamakan?

Tandang tanda ko pa ang araw na ako ay umwi ng around 2am dahil sa NBA LIVE.... Mainit ang bakbakan nun sa PS2 kung kaya't inabot ako ng madaling araw sa Taft Avenue. Nuong mga oras na yun ay madalang na ang mga taxing papunta sa aming lugar kung kaya't naisipan kong magtaxi...

Driver: San ho tayo?

Hafitz: (Sinabi ko ang lugar kung saan ako nakatira) Hehehe....

*Pansin ko ang pagkapagod ng taxi driver, marahil ay buong araw na syang gising!

Hafitz: Di naman ho ba kayo inaantok?

Driver: Ah, hindi naman... (Mukhang nagsisinungaling ang isang toh at papikit pikit pa.)

Hafitz: Sabihin nyo lang manong kung inaantok na kayo ha? Medyo inaantok na rin ho kasi ko kaya gusto ko sanang ma-iglip kahit konti.

Driver:..... (Aba, suplado. As if hindi nya narinig ang sinabi ko sa kanya)

*Mabagal bagal lang ang takbo ng aming taxi. Isang palatandaan na marahil antok na talaga ang driver. Hindi ko na binalak matulog sa taxi at sinubukan na lamang kausapin ang driver para malibang ito.

Hafitz: Ilang taon na kayong nagtataxi Manong?

Driver: Bago lang ako e. Katunayan nga unang araw kong mag pang gabi.

Hafitz: Ah ganun ho ba, e anong oras pa ang garahe nyo nyan.

Driver: Mamaya pang alas siyete.

*Pansin ko na parang hindi ganado ang driver makipag-usap dahil parang humihina ang boses nito tuwing sumasagot sya ng aking mga tanong...

Maya maya pa ay napadaan kami sa Quezon Ave at unti unti nang bumibilis ang takbo namin. Marahil ay nakabawi na ang drvier sa kanyang antok kaya dirediretso na ang aming byahe. Di kalayuan ay may tumawid na babae sa Kalsadang aming tinatahak, pansin kong hindi man lang nagmenor ang driver o umiwas man lang. (Baka talagang hindi lang mapagbigay ang driver.)

Maya maya pa ay palapit na kami sa isang Concrete slab ng MMDA at pansin kong hindi pa rin humihinto ang driver! Lumingon ako sa kanya at nakitang nakapikit na ito!

Hafitz: Manong babangga na tayo!

Driver: Ay huh?!!!

Sinalpok namin ang concrete slab ng MMDA at napalipad ako sa windshield dahil hindi ako nakaseatbelt!

Hafitz: Pot@ng !@#! Akala ko ho ba hindi kayo inaantok?

Driver: Napapikit lang ako! Inaantok kasi ako ng konti e.

Hafitz: E sana sinabi nyo na sakin kaagad para ako na lang ang nagmaneho! hindi yung parehas tayong madidisgrasya!

Driver: Boss baka naman pwede nyo na lang dagdagan ang bayad para mapaayos ko yung sira!

*Aba! At mukhan ako pa ang sasagot sa kapabayaan nya!

Sinabi ko na lamang sa driver na ihatid na ko sa aking bahay at dun na lang kami mag-usap. Pag dating sa bahay ay binigyan ko na lang sya ng kaunting tip.... Naawa rin naman ako at nahabag dahil ito ang kanyang unang gabing night shift!

Moral of the story: Always be alert when riding the taxi! Kausapin at daldalin ang driver (syempre maliban na lang kung lasing ka!).


Kaboom!